Als HR-verantwoordelijke probeer ik elke dag het beste uit onze medewerkers te halen. Hun groei, hun ontwikkeling, dát is waar ik energie van krijg. Maar wat gebeurt er? De administratieve rompslomp groeit minstens even hard mee. En daar is de Federal Learning Account (FLA) een schoolvoorbeeld van.

Toen ik hoorde dat de deadline voor het FLA opnieuw is verschoven - dit keer naar 1 april 2025 - dacht ik: Oef, dat is weer wat ademruimte! Maar meteen daarna borrelde de echte wens naar boven: waarom niet gewoon héél dat systeem afschaffen? Zou dat niet veel beter zijn voor iedereen? Toch is er die knagende realiteit: van uitstel komt vaak géén afstel. En als dat klopt, kunnen we beter nú al beginnen met de voorbereidingen.

Wat is het FLA ook alweer?

Voor wie het even kwijt is: het Federal Learning Account is een digitaal platform dat bijhoudt hoeveel opleidingsdagen je medewerkers hebben, wat ze al gevolgd hebben, en wat er nog over is. Het klinkt handig - als je niet degene bent die al die gegevens elk kwartaal moet invoeren. Want dat is precies wat er van ons, HR-helden, wordt verwacht.

Startrecht, gevolgde uren, resterend krediet… het is een simpele optelsom zeggen ze. Maar eerlijk? Het voelt meer alsof je een berg data moet bewaken, compleet met een slot dat alleen opent na een ingewikkelde administratieve toverspreuk.

Uitstel: een cadeau met een kanttekening

Natuurlijk, het is fijn dat we nu extra tijd krijgen om alles in orde te brengen. Maar die gedachte dat het misschien nooit wordt ingevoerd, blijft verleidelijk. Toch voel ik aan mijn HR-water dat dit systeem er hoe dan ook komt. Waarom? Omdat de overheid zelden iets loslaat als ze het eenmaal in de steigers hebben gezet.

Dus wat doe je? Blijf je hopen op een mirakel? Of ga je toch maar aan de slag? Persoonlijk ben ik al begonnen met het zorgvuldig bijhouden van de gegevens in een handige tool. Liever nu een beetje voorbereiding dan straks in maart 2025 tot diep in de nacht werken om alles op tijd af te krijgen.

Administratie vs persoonlijke groei

Het frustrerende aan het FLA is dat het lijkt te draaien om controle in plaats van kansen. Terwijl opleiding voor mij juist draait om de persoonlijke groei van mensen. Wat maakt het uit of iemand 3 of 5 opleidingsdagen heeft gevolgd, zolang ze maar sterker, beter en gemotiveerder worden? Helaas kan ik niet om die papieren werkelijkheid heen. Dus ja, ik vrees dat ik ermee zal moeten leren leven.

Conclusie? Hoop op het beste, bereid je voor op het ergste

Dus hier sta ik dan, balancerend tussen hoop en vrees. Hoop dat het FLA toch nog wordt afgeschaft, en vrees dat ik het hele circus alsnog zal moeten managen. Mijn advies? Wees pragmatisch. Zorg dat je een overzichtelijk systeem hebt om alles bij te houden en zie het als een investering in je eigen gemoedsrust.

En wie weet, misschien wordt het FLA ooit wél een handig hulpmiddel in plaats van een administratieve last. Tot die tijd blijft het een kwestie van doorzetten- met hier en daar een stille hoop dat we er alsnog vanaf komen.